Myślicie że to przekona moją mame do jużaków?(Uwaga długii tekst)
,,Ten imponujący, kudłaty pies zamieszkuje cały obszar południowej Rosji. Nadzwyczaj silny, broni stad i wiosek. Pod koniec XVIII w. na Ukrainę wraz z hiszpańskimi owcami przybyły małe owczarki, które jednak nie mogły służyć do obrony przed wilkami. Stały się one przodkami obecnego owczarka południoworosyjskiego, który nie zachował już szaty protoplastów. Potężna budowa ciała, imponująca postawa, wybitna ciętość i odwaga zdobyły dla tego owczarka nazwę psa niedźwiedzia. Wojsko hodowało szczególnie cięte psy tej rasy, aby samodzielnie pilnowały odległych obiektów wojskowych i przemysłowych. Psy te są mocne, duże, pełne temperamentu. Trzeba je poddać wczesnej socjalizacji. Długi, szorstki, biały włos łatwo pielęgnować"
Fragment książki ,,Rasy Psów"
Owczarek południoworosyjski
(Przekierowano z Owczarek południoworosyjski Jużak)
[LINK]
Owczarek południoworosyjski Jużak to rasa należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, znajdująca się w sekcji owczarków (FCI: grupa I, sekcja 1, wzorzec nr 326).
Rasa mało rozpowszechniona w Polsce, ale ciesząca się coraz większym gronem zwolenników.
Spis treści
[ukryj]
1 Wygląd
1.1 Budowa
2 Szata i umaszczenie
3 Charakter i temperament
4 Utrzymanie, pielęgnacja i wymagania
5 Użytkowość
6 Więcej informacji
6.1 Galeria
6.2 Ogłoszenia
6.3 Hodowle
6.4 Forum
6.5 Wpisz swoje uwagi do tego artykułu
6.6 Inne owczarki
Wygląd
Budowa
głowa
wydłużona, średniej szerokości, stop łagodny, nos, obramowanie oczu i wargi czarne.
oczy
ciemne o inteligentnym wyrazie, owalne, powieki dobrze przylegające
uszy
opadające, w kształcie trójkąta
Szata i umaszczenie
Umaszczenie przeważnie białe, ale również popielate, szare, łaciate.
Charakter i temperament
Inteligentny, szybko i chętnie uczący się. Niektóre osobniki mogą być agresywne. Rasa ta jest przeznaczona dla doświadczonych wlaścicieli.
Utrzymanie, pielęgnacja i wymagania
Długi włos wymaga pracochłonnej pielęgnacji.
Przeciętna długość życia wynosi 15 lat.
Użytkowość
Rasa psów wykorzystywana do stróżowania stad zwierząt hodowlanych.
WADY
ZALETY
-
wymaga stanowczwgo wychowania, zdecydowanie nie jest psem dla każdego
głosów: 28 | zagłosuj
-
włos wymaga starannej pielęgnacji
głosów: 21 | zagłosuj
-
trzeba dbać o czystość uszu
głosów: 16 | zagłosuj
+
jest w miare przyjazny jezeli go dobrze wychowasz
głosów: 42 | zagłosuj
+
bardzo miły przyjazny pies. Musi mieć dużo ruchu.
głosów: 24 | zagłosuj
+
zrównoważony, wierny, oddany
głosów: 23 | zagłosuj
+
kocha wszystkich domowników, którzy kochają jego
głosów: 23 | zagłosuj
+
dobry przyjaciel czlowieka
głosów: 18 | zagłosuj
+
lojalny.wierny. nieprzekupny i oddany jednemu panu.
głosów: 17 | zagłosuj
OWCZAREK POŁUDNIOWOROSYJSKI JUŻAK
Jedna z ras psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, znajdująca się w sekcji psów owczarskich.
UŻYTKOWOŚĆ
Rasa psów wykorzystywana do stróżowania stad zwierząt hodowlanych.
ZACHOWANIE I CHARAKTER
Inteligentny, szybko i chętnie uczący się. Niektóre osobniki mogą być agresywne. Rasa ta jest przeznaczona dla doświadczonych wlaścicieli.
CIEKAWOSTKI
Przeciętna długość życia wynosi 15 lat.
OWCZAREK POŁUDNIOWOROSYJSKI
Inne nazwy: Jużak
FCI: 326 Grupa: I.1
Owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła. Owczarki. Kraj pochodzenia: Rosja Popularność (w Polsce): Rasa bardzo rzadka
Owczarek południowo-rosyjski (znany także pod nazwą jużak) jest psem bardzo rzadko spotykanym na naszych wystawach. Nie mniej w Polsce jest dość duża liczba psów tej rasy, są to psy w większości z rodowodami, które pilnują domów lub firm.
Trochę historii ...Ojczyzna owczarka południowo-rosyjskiego były tereny dzisiejszego Półwyspu Krymskiego. Półwysep ten i Nizina Czarnomorska były od dawna terenami hodowli owiec, sprowadzano tam hiszpańskie owce- merynosy, a wraz z nimi przybyły psy podobne do dzisiejszych ow. katalońskich.
Psy te zaczęto krzyżować z miejscowymi odmianami owczarka pochodzenia azjatyckiego. Selekcja była prowadzona w kierunku uzyskania psów dużych rozmiarów i jak najbardziej agresywnych, wybierano również psy o jasnym umaszczeniu, ponieważ w nocy były bardziej widoczne dla właścicieli stad i mniej widoczne dla wilków. W ten sposób stworzono psa potężnego, wytrzymałego, nieufnego, ostrego i czujnego.
JUŻAK - owczarek południoworosyjski JUŻAK - owczarek południoworosyjskiJUŻAK - owczarek południoworosyjski
Pierwsza i największa hodowla była Askania Nowa, która powstała w 1828 roku, archiwa podaja, że w 1856 roku było tam mnóstwo owczarków południowo- rosyjskich.
Od roku 1900 zaczęto pokazywać jużaki na wystawach - w Paryżu na Wystawie Światowej w rosyjskim pawilonie pokazano mała grupkę psów tej rasy, w 1902 pokazano je również na targach bydła rogatego i owiec.
Niestety w 1917 roku nadeszły bardzo złe czasy dla jużaków, rewolucja dokonała strasznego spustoszenia w tej rasie . W Askanii dokonano masakry tych psów, według starych zapisków wystrzelano wszystkie dorosłe owczarki, które nie chciały wpuścić na swoje tereny "obcych". Pozostało tylko kilka sztuk młodzieży i szczeniąt, które zostały zabrane przez wroga armię. I tak upaństwowiona po Rewolucji Askania Nowa stała się ośrodkiem hodowli tej rasy. Została utworzona specjalna komisja, która miała na celu odtworzenie tej rasy.
W 1939 roku w Leningradzkim Klubie Psów Służbowych było zarejestrowanych ok.10 sztuk tych owczarków. Niestety nadeszły dla jużaków znowu tragiczne dni - II wojna światowa. Jużaki zostały doszczętnie wybite, a ocalone szczenięta przewieziono do Niemiec.
fot.Wystawa jużaków Rosja 1939r
Po wojnie w 1947 roku na leningradzkiej wystawie pokazano 5 owczarków, były to psy bardzo słabe ekserierowo .Do 1955 roku w hodowlach Leningradu było już 55 sztuk jużaków, jednak ze względu na ciężka pielęgnację siersci hodowcy zaczęli pozbywać się tej rasy. Niestrudzonym propagatorem tej cennej , narodowej rasy był N. N. Czernyszew. W 1957 roku I. W. Konon przywiozła do hodowli "Bolszewik" psa o imieniu Klik , ale niestety jego dzieci nie pozostawiły śladu w hodowli tej rasy.
W Moskwie powstała hodowla "Krasnaja Zwiezda" , na bazie tej hodowli powstały następne w Odessie- WOCHR-TEC i w Bratsku -WOCHR, niestety krycia odbywały się ciągle pomiędzy tymi samymi psami , bez dopływu świeżej krwi. W 1971 roku L. Luginskaja przywiozła kilka szczeniąt jużaka i rozdała je hodowcom- miłośnikom tej rasy, a jednocześnie członkom klubu do wychowania ich.
Niestety szczenięta rodziły się przeciętne, było to spowodowane silnie zinbredowanemu łączeniu rodzeństwa. Owczarków tych było stanowczo za mało. Dopiero w 1975 roku urodził się DEMON - wspaniały pies, wysokiej klasy, miał on kilka poważnych wad-strome udo, złe kątowane tylne kończyny, ale dawał dobre potomstwo. Na krajowej Specjalistycznej Wystawie Rasy w 1988 w Moskwie wygrał jego wnuk BIM-doskonały pies, o mocnym kośćcu, doskonale rozwinięty fizycznie, efektowny, biały z lekko szarymi łatami. Pies ten bezsprzecznie wpisał się w kartę tworzenia rasy.
fot.BIM (Basmacz - Atta) wł.Maslennikova Leningrad
Zdjęcia psów pochodza z ksiażki"OMECESTWENNYJE PORODY SLUZEBNYCH SOBAK", W.A.KALININA Z 1992R
Dzisiaj można zapewnić, że rasa ta zadomowiła się w Rosji na dobre i weszłana nowa drogę. Stopniowo zyskuje nowych wielbicieli, ale nie tak szybko jak azjaty czy kaukazy.
Charakter Jużaka
Nie będę się rozpisywać nad charakterem jużaka, zamieszczę artykułu o jużaku p.Zofii Bzdawskiej, (z którym zgadzam się w 100%).
Czy faktycznie prawda jest, że jużak to bestia? Rzeczywiście może być psem niebezpiecznym. Ale nie dlatego, że po prostu taki jest. To dlatego, że przez wiele pokoleń rozwinął w sobie ogromny instynkt obrony swego terytorium i stada , które pilnował.(...)
A więc odpowiedz brzmi: tak może być niebezpieczny ale tylko dla nieproszonych gości, próbujących naruszyć nasze terytorium.(..)W obronie swojej świętości
będzie równie bezwzględny jak w walce z wilkami. (...)Ale to jedna strona medalu ( dla większości ta gorsza), a co z druga? Może juzak to rzeczywiście największy pieszczoch świata.(...)
To psy tajemnicze i otwarte, nieufne i wylewne, agresywne i kochające. Psy dla osób, które je kochają , bo nie można mieć jużaka i nie kochać go zarazem. Jużak jest psem o wielkich zasobach miłości, tak wielkich jak wielkie bije w nich kudłate serce. Może właśnie dlatego, że na rozległych stepach był sam i
nie miał swej miłości komu podarować? Zawsze wymagano od niego, żeby walczył, nie dając w zamian możliwości okazania swych uczuć. A bardzo chce te uczucia pokazać. Czasem bywa wręcz natrętny w swych pieszczotach.(...) Jużak przez wiele lat pracujący samodzielnie nie bardzo chce się podporządkować narzucanym rygorom. Podczas gdy inny pies bez zastanowienia wykona polecenie swego pana , jużak zastanowi się czy ma możliwość jego uniknięcia - bo przecież niektórych poleceń nie warto wykonywać.(...)
Podstawowa zasada w wychowaniu jest bezwzględne egzekwowanie wykonania poleceń, gdy pies raz zauważy nasza niekonsekwencję, na pewno zechce w bardzo zdecydowany sposób wykorzystać to później. (..)Wydawać by się mogło ,ze jużak jako pies o silnym i dominującym charakterze powinien być prowadzony przez mężczyznę. I TUTAJ KOLEJNA NIESPODZIANKA. Okazuje się bowiem, że kobiety maja preferencje. Odpowiedz "dlaczego?" jest ich słodka tajemnica.(...)
Gdy raz zaprzepaścimy szansę dogadania się z nim po przyjacielsku i spróbujemy wykorzystać bardziej drastyczne metody, będzie buntował się. To jego kolejna charakterystyczna cecha. Gdy ktoś choć raz mu się narazi, niech zniknie mu z oczu, "zadrapane rany" jużaka goja się bardzo długo. Jużak jest pamiętliwy. Jużak to pies, którego nie da się "złamać" ,Niektórzy właściciele psów twierdzą ,ze wystarczy pejcz lub kij aby sobie psa podporządkować.
NIE W TYM WYPADKU- JUŻAK TO PIES, KTÓRY NA NASZĄ AGRESJĘ ODPOWIE AGRESJA (...)
Ktoś powie, że jużak stanowi same problemy ; a to niegościnność, a to upór , agresja. Ale spójrzmy na to z drugiej strony. To nas i naszego domu pilnuje, to nas kocha i o nas bywa zazdrosny, to właśnie o nas walczy ze wszystkim, co w jego pojęciu może stanowić zagrożenie.
A WIĘC WSZYSTKO CO ROBI, ROBI DLA NAS I W JEGO POJĘCIU STARA SIĘ WYWIAZYWAĆ JAK NAJLEPIEJ.
A WIĘC WYBIERAJAC TEGO PSA , DOBRZE SIĘ ZASTANÓWMY CZY SPROSTAMY JEGO WYMAGANIOM.
Beata Łupińska
owczarek poludnioworosyjski
Owczarek południoworosyjski Jużak
Nazwa Rasy: Owczarek południoworosyjski Jużak
Grupa FCI: I
Numer FCI: 326
Kraj Pochodzenia: Rosja
Wielkość: psy powyżej 65 cm, suki powyżej 62 cm
Waga: powyżej 40 kg
Umaszczenie: przeważnie białe, również biało-szare, białe z szarymi plamami, szare, popielate
Rys Historyczny: Chociaż za kraj pochodzenia tej rasy uznano Rosję, wywodzi się ona z Ukrainy, z północnych rejonów Krymu zwanych „Askania Nova”. Historia powstania tej rasy jest powiązana z transportem owiec, który odbywał się w XVIII w. z Hiszpanii przez Europę na teren Rosji. Przybyłe w rejony krymskie europejskie psy krzyżowano z lokalnymi owczarkami, chartami, w celu uzyskania, odpornego, sprawnego i silnego psa pasterskiego prowadzącego i broniącego stado przed wilkami i niedźwiedziami. Przez szereg lat Jużaki były w rękach Hrabiego Faltz-Fein, właściciela posiadłości Askania Nova i wielkiego miłośnika fauny i flory (założył m.in. rezerwat przyrody). Pod koniec XIX w. psy tej rasy były już dość liczne, a zapiski mówią nawet o grupach Owczarków południoworosyjskich liczących ok. 2000 szt., pracujących wśród stad owiec.
Czasy rewolucji komunistycznej to ciężki czas dla Jużaków, psy te wybijano, częstokroć dla skór, które były dość drogo skupowane. Okazało się, że te ciężkie czasy przetrwało jedynie kilka psów. Dzięki biologowi, prof. A. Brauner rasę uratowano. Niestety II wojna światowa, to kolejny ciężki okres dla tych psów. Po wojnie przetrwało jedynie kilkadziesiąt psów, które dla podtrzymania rasy krzyżowano z innymi psami niewiadomego pochodzenia, w typie Jużaka. W 1947 r., aby wprowadzić świeżą krew psy te skrzyżowano z Komondorem i powtórzono to w latach 70. Mała pula genów psów czystej krwi narzuca konieczność rozsądnego ich krzyżowania z innymi pokrewnymi psami w celu zachowania cech i właściwości rasy. Obecnie jest około kilkaset rodowodowych sztuk tych psów i główny nacisk hodowli położony jest na odpowiednie gospodarowanie genami i właściwy dobór psów w celu rozwoju rasy, utrzymania jej pierwotnych cech i uniknięcia jej degradacji.
Sposób Użytkowania: Ostry pies pasterski, stróżujący stada pasterskie. Posiada dobre cechy psa obronnego.
Charakterystyka i Cechy Rasy: Pewny siebie, zrównoważony, a zarazem pobudliwy o żywym temperamencie. Ostry, cięty, nieustępliwy pies, nieufny w stosunku do obcych. Na swoim terenie nie toleruje obcych ludzi, innych psów i zwierząt. Poza swoim terenem w najlepszym wypadku obojętny. Bardzo lojalny w stosunku do swojego właściciela, który musi jednak umieć być jego przewodnikiem. Umie i lubi samodzielnie pracować, dobry stróż i silny i nieulękniony obrońca – pożądany w rasie aktywny odruch obronny.
Wymagania, Predyspozycje i Pielęgnacja: Dość pierwotny w zachowaniu wymaga konsekwentnego, pewnego prowadzenia, przez osobę z naturalnym autorytetem i doświadczeniem. Jest silny, pewny siebie, odporny na warunki klimatyczne, niezależny, na swoim terenie wręcz władczy. Jako sprawny, silny pies pasterski, potrzebuje koniecznie sensownego zajęcia, najlepiej maksymalnie zbliżonego do zadań, jakie pierwotnie mu powierzano. Nie jest to pies dla mało aktywnych ludzi szukających łagodnego rodzinnego psa, aczkolwiek dla swej rodziny to wielki przyjaciel i „pieszczoch”, nie nadaje się dla początkujących właścicieli. Jest to ostry pies dla ludzi chcących mieć znakomitego, lojalnego kompana, stróża, pomocnika użytecznego w codziennych, nierzadko trudnych, obowiązkach np. związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, czy innego majątku. Do takich celów hodowano tą rasę i tu najlepiej się sprawdza. Długa, obfita sierść Jużaka wymaga starannej pielęgnacji, w przeciwnym razie skołtuni się.Wypis z wzorca rasy według FCI.
Przeczytaj więcej o Szczenięta.pl - Silny pies Owczarek południoworosyjski Jużak na www.szczenieta.pl
OWCZAREK POŁUDNIOWO ROSYJSKI-JUŻAK:(wzorzec)
Owczarek południoworosyjski jest psem mocnej budowy, wzrostu powyżej średniego,groźny i nieufny wobec obcych, mało wymagający, adaptuje się łatwo w różnych warunkach klimatycznych.
WYGLĄD OGÓLNY: pies silny, suchej konstrukcji, grubokościsty, mocno umięśniony.
PROPORCJE: indeks kostny (obwód nadgarstka/wysokość w kłębie x 100): psy 17-19, suki 16-17
WZROST: min. psa 65 cm, suki 62 cm w kłębie
GŁOWA: wydłużona, średniej szerokości, guz potyliczny i łuki jarzmowe silnie zaznaczone. Stop łagodny. Trufla nosowa duża i czarna. Uszy: dość małe, opadające, w kształcie trójkąta. Oczy: owalne, szeroko rozstawione, powieki dobrze przylegające. Uzębienie: białe, równomiernie rozmieszczone, o zgryzie nożycowym. Zęby duże.
SZYJA:sucha, muskularna, średniej długości, wysoko osadzona.
KLATKA PIERSIOWA: umiarkowanie szeroka, głęboka, lekko spłaszczona.
KŁĄB: niezbyt wysoki.
GRZBIET:mocny i prosty
BRZUCH: trochę podkasany
PARTIA LĘDŹWIOWA: krótka, szeroka, lekko uwypuklona
OGON: sięga stawu skokowego, nisko osadzony, zakończenie lekko zaokrąglone. W ruchu nie powinien być zawinięty nad grzbietem
SZATA: długości 10-15 cm, gęsta, gruba, lekko falująca, z obfitym podszerstkiem. Włos jest równej długości na głowie i kończynach, klatce piersiowej i ogonie.
UMASZCZENIE: najczęściej białe, ale także z żółtymi, słomkowymi i szarymi nalotami lub rozmytymi łatami, szare.
,, Owczarek południoworosyjski potocznie zwany jużakiem
to pies bezgranicznie oddany obronie swojego właściciela
oraz ochronie terytorium które uzna za swoje.
Jużak to niezwykła rasa łącząca w sobie ogromną miłość i zaufanie
dla swoich właścicieli oraz głęboką nieufność i wrogość dla obcych ludzi.
Owczarki południoworosyjskie to psy bardzo inteligentne i łatwe w szkoleniu.
Wymagają jednak doświadczonego i konsekwentnego w swym postępowaniu przewodnika,
w przeciwnym razie mogą stać się bardzo niebezpieczne.
W kwestii charakteru kompromisu nie uznajemy.
Dzięki przyjętym przez nas kryteriom hodowane
przez nas owczarki odznaczają się pięknym
eksterierem, inteligencją
i doskonałymi cechami użytkowymi.”
Victory FCI
,,
UŻAK - OWCZAREK POŁUDNIOWOROSYJSKI
[LINK] to pies mocny, duży, pełen temperamentu wyhodowany do samodzielnegp działania i błyskawicznego ataku o silnym charakterze wymagającym odpowiedzialnego, rozsądnego i spokojnego właściciela. Potrzebuje on konsekwentnego prowadzenia i silnej więzi z rodziną,której staje się oddanym przyjacielem i stróżem. Zamykanie jużaków w kojcu lub trzymanie na uwięzi, a także pozostawienie samemu sobie powoduje zbyt dużą ciętość charakteru. Cechuje go odwaga, nieustępliwość, nieprzekupność, nieufność, czujność oraz przywiązanie do swojej rodziny i terenu, którego strzeże. Spotykając psy tej rasy należy pamiętać, że nie jest to wielka, ładna i puszysta kula, a potężny pies, który nawet za cenę życia będzie bronił swego pana i terenu. Jużak to naprawdę bardzo wyjątkowy pies o wspaniałym wyglądzie i charakterze, jednakże na jego posiadanie powinny się decydować tylko te osoby, które posiadały już wcześniej psa - zwłaszcza psa obronnego i mogą mu poświęcić dużo czasu zapewniając odpowiednie wychowanie.
Długi (10-15cm), szorstki, jasny i gęsty włos z obfitym podszerstkiem wymaga troskliwej pielęgnacji. Futro jużaków spełnia ważną rolę - chroni psa przed zimnem i ogrzewa. Jest to sierść "samoczyszczejąca". Wystarczy pozwolić mu wyschnąć, aby całe błoto zniknęło z futra naszego ulubieńca (ale znalazło się na podłodze...). Jednakże wiele z nich ma skłonności do tarzania się w śmierdzących nieczystościach, dlatego też często wskazana jest kąpiel częściowa lub całościowa.
Ważnym elementem pielęgnacji jest czesanie. Psy tej rasy powinny być szczotkowane przynajmniej 2-3 razy w tygodniu, począwszy od wieku szczenięcego, aby w wieku dorosłym nie mieć problemów z tym zabiegiem. Czesanie jużaka trwa od 1-2 godzin. W tym celu używa się różnego rodzaju szczotek i grzebieni - ważne jest, aby były one na tyle długie by docierały aż do skóry psa czesąc włos na całej długości, a nie tylko na wierzchu.
Problemem mogą okazać się pamiątki pospacerowe, czyli różne patyczki, liście i rzepy, które bardzo lubią się wplątywać w łapy. Trzeba je bardzo starannie wyplątać, bo gdy się tego zaniecha, to możemy mieć problem, gdy wokół rzepa utworzy się kołtun.
Ważnym elementem pielęgnacji jużaka jest czyszczenie uszu. Uszy są zwisające i niecięte, a poza tym mają tendencję do zarastania włosem. Poprzez ciepłe i wilgotne środowisko ucho bardziej się brudzi, a brud ten zalega na rosnących w uchu włosach. Może to doprowadzić do chorób ucha. Dlatego istotne jest, aby wyrywać ten rosnący wewnątrz ucha włos. Jest to zabieg bezbolesny, ale należy psa przyzwyczaić do tego od szczenięcia.
Od 1797 roku zaczęto sprowadzać do Rosji owce z Hiszpanii. Wielkie stada owiec musiały przebyć długą drogę na ukraińskie stepy. W tym transporcie ludziom pomagały kudłate owczarki. Kiedy docierano do celu, większość owiec grupowana była na terenie zwanym Askania Nova. Przybyłe tam z owcami małe psy krzyżowano z miejscowymi, takimi jak np. Owczarki Kaukaskie, "krymskie Greyhoundy" i węgierskie Komondory, ponieważ bardzo potrzebowano dużych psów, zdolnych do stróżowania i obrony stad przed wilkami oraz innymi drapieżnikami.
Przez długi czas rasa - Owczarek Południoworosyjski znajdowała się w rękach rodziny Falz-Fein, która była właścicielem Askania Nova. W 1850 roku rasa ta była już powszechna. Zapisy wskazują, że stale pracowało tam 4 - 5 Jużaka na 1000 owiec. W latach 70-tych XIX wieku populacja rasy osiągnęła najwyższą liczebność, po czym zaczęła stopniowo maleć ze względu na rekultywację stepów pod rolnictwo, uprawę zbóż, itp. Również dość szybki spadek liczebności wilków spowodował zmniejszenie zapotrzebowania na tego typu psy.
W czasie Rewolucji Październikowej Askania Nova została niemal całkowicie splądrowana i zniszczona. Większość psów została wybita lub rozkradziona, wiele zostało zastrzelonych dlatego, że nie potrafiły zaakceptować nowych właściceli.
Dzięki słynnemu biologowi, Prof. A. Brauner Owczarek Południoworosyjski nadal istnieje. Kiedy przybył do Askania Nova w 1923 r. znalazł tam kilka młodych psów. Z pomocą wojska, właścicieli owiec i innych entuzjastów, udało mu się je pozbierać. W roku 1928, po założeniu państwowego centrum hodowlanego w Dzhankoi (na Krymie), odrodzenie rasy stało się możliwe. Liczba psów zaczęła wzrastać, a nawet zaczęto je wywozić do innych miast Rosji, np. do Moskwy. W latach 30-tych oficjalnie pokazano kilka Jużaków na wystawie psów w Niemczech, a w 1939 odbył się specjalny pokaz rasy w Simferopolu.
Kiedy rozpoczęła się II wojna światowa, większość hodowli włączając tą w Dzhankoi, zostało zupełnie zniszczonych. Jedynie kilka Jużaków pozostało w państwowym centrum na Krymie i w Moskwie. W Leningradzie pozostało ich zaledwie 5. Aby podtrzymać odrębność rasy i jej linie hodowlane, te czysto-rasowe krzyżowano z psami w typie jużaka, ale o nieznanym rodowodzie. W roku 1947, aby wprowadzić do rasy "nową krew" skrzyżowano ją z węgierskim Komondorem, co powtórzono jeszcze w roku 1970.
Liczba jużaków ponownie zaczęła spadać w ostatnich dekadach z powodu złej sytuacji ekonomicznej w Rosji, a także ze względu na brak popularności tej rasy. Ostatnio kilka nowych klubów w Moskwie i poza nią stara się popularyzować jużaki w Rosji. W 1994 na moskiewskiej wystawie zaprezentowano ponad 100 psów! „
Włynicki Las FCI
,, Owczarek południowo-rosyjski
(znany także pod nazwa jużak) jest psem
bardzo rzadko spotykanym na naszych
wystawach. Nie mniej w Polsce jest dosć
duża liczba psów tej rasy, sa to psy w
większosci z rodowodami, które pilnuja
domów lub firm.
Trochę historii ...Ojczyzna owczarka
południowo-rosyjskiego były tereny
dzisiejszego Półwyspu Krymskiego.
Półwysep ten i Nizina Czarnomorska
były od dawna terenami hodowli owiec,
sprowadzano tam hiszpańskie owce- merynosy,
a wraz z nimi przybyły psy podobne do dzisiejszych ow.katalońskich.
Psy te zaczęto krzyżować z miejscowymi
odmianami owczarka pochodzenia
azjatyckiego.Selekcja była prowadzona w
kierunku uzyskania psów dużych rozmiarów
i jak najbardziej agresywnych, wybierano
również psy o jasnym umaszczeniu, ponieważ
w nocy były bardziej widoczne dla włascicieli
stad i mniej widoczne dla wilków. W ten sposób
stworzono psa potężnego, wytrzymałego,
nieufnego,ostrego i czujnego.
[LINK]
Pierwsza i największa hodowla była Askania
Nowa, która powstała w 1828 roku, archiwa
podaja, że w 1856 roku było tam mnóstwo
owczarków południowo- rosyjskich.
Od roku 1900 zaczęto pokazywać jużaki
na wystawach - w Paryżu na Wystawie
Swiatowej w rosyjskim pawilonie pokazano
mała grupkę psów tej rasy, w 1902 pokazano
je również na targach bydła rogatego i owiec.
Niestety w 1917 roku nadeszły bardzo złe
czasy dla jużaków, rewolucja dokonała
strasznego spustoszenia w tej rasie . W
Askanii dokonano masakry tych psów,
według starych zapisków wystrzelano
wszystkie dorosłe owczarki, które nie
chciały wpuscic na swoje tereny "obcych".
Pozostało tylko kilka sztuk młodzieży i
szczeniat, które zostały zabrane przez
wroga armię.I tak upaństwowiona
po Rewolucji Askania Nowa stała się
osrodkim hodowli tej rasy. Została
utworzona specjalna komisja, która
miała na celu odtworzenie tej rasy.
W 1939 roku w Leningradzkim Klubie Psów
Służbowych było zarejestrowanych ok.10
sztuk tych owczarków. Niestety nadeszły dla
jużaków znowu tragiczne dni - II wojna
swiatowa.Juzaki zostały doszczętnie wybite, a
ocalone szczenięta przewieziono do Niemiec.
fot.Wystawa jużaków Rosja 1939r
Po wojnie w 1947 roku na leningradzkiej
wystawie pokazano 5 owczarków, były to psy
bardzo słabe ekserierowo.Do 1955 roku
w hodowlach Leningradu było już 55 sztuk jużaków,
jednak ze względu na ciężka pielęgnację siersci
hodowcy zaczęli pozbywać się tej rasy.
Niestrudzonym propagatorem tej cennej , narodowej
rasy był N.N.Czernyszew. W 1957 roku I.W.Konon
przywiozła do hodowli "Bolszewik" psa o imieniu Klik ,
ale niestety jego dzieci nie pozostawiły sladu w
hodowli tej rasy.
W Moskwie powstała hodowla "Krasnaja Zwiezda" ,
na bazie tej hodowli powstały następne w Odessie-
WOCHR-TEC i w Bratsku -WOCHR, niestety krycia
odbywały się ciagle pomiędzy tymi samymi psami ,
bez dopływu swieżej krwi.
W 1971 roku L.Luginskaja przywiozła
kilka szczeniat juzaka i rozdała je hodowcom-
miłosnikom tej rasy, a jednoczesnie członkom
klubu do wychowania ich.
Niestety szczenięta rodziły się przeciętne,
było to spowodowane silnie zinbredowanemu
łaczeniu rodzeństwa. Owczarków tych było
stanowczo za mało.
Dopiero w 1975 roku urodził się DEMON -
wspaniały pies, wysokiej klasy, miał on
kilka poważnych wad-strome udo, zle katowane
tylne kończyny, ale dawał dobre potomstwo.
Na krajowej Specjalistycznej Wystawie
Rasy w 1988 w Moskwie wygrał jego wnuk BIM
-doskonały pies, o mocnym kosccu, doskonale
rozwinięty fizycznie, efektowny, biały z
lekko szarymi łatami.Pies ten bezsprzecznie
wpisał się w kartę tworzenia rasy.
fot.BIM (Basmacz - Atta) wł.Maslennikova Leningrad
Dzisiaj można zapewnić, że rasa ta
zadomowiła się w Rosji na dobre i weszła
na nowa drogę.Stopniowo zyskuje nowych
wielbicieli, ale nie tak szybko jak
azjaty czy kaukazy.”
Hodowla nazwa nieznana
Piękny czy bestia?
Owczarek południoworosyjski - jużak, to pies wzbudzający powszechny podziw. Gdy spaceruję ze swoją suką ulicami miasta, niemal wszyscy mijani ludzie zwracają na nas uwagę.
Jużak - ten pies to wyzwanie...
/CAO i kuzyni
Powodów takiego stanu rzeczy jest oczywiście kilka, ale na pewno głównym jest imponujący wygląd tej rasy, podkreślony dumną i niezależną naturą.
Straszliwości tego świata
Jużak sprawia wrażenie jakby świat zewnętrzny w ogóle go nie interesował, a mijani ludzie byli tylko elementem krajobrazu. Są to jednak tylko pozory, ponieważ typowy przedstawiciel tej rasy bardzo uważnie obserwuje świat, będąc gotowym do natychmiastowej reakcji w przypadku jakiegokolwiek zagrożenia dla jego rodziny. Dlatego też współcześnie jest to jeden z najlepszych psów ochraniających, dość wymagający pod względem pielęgnacji, ale zalety jego charakteru zdecydowanie rekompensują tę małą niedogodność. Obserwując je na co dzień można wręcz stwierdzić, że głównym celem życia jużaka jest ochrona naszego domu, posesji i nas samych przed wszystkimi "straszliwościami" tego świata.
Reklama
Ogromne stada owiec
Historia tej niezwykłej rasy rozpoczyna się na Krymie - półwyspie na południu Ukrainy. Pod koniec XVIII wieku zaczęto masowo sprowadzać do Rosji stada owiec z Hiszpanii. Musiały one przebyć długą, bo kilkutygodniową, niebezpieczną drogę poprzez tereny dzisiejszej Francji, Niemiec, Polski, Rumunii, Węgry aż na ukraińskie stepy.
Podróżowały w ogromnych stadach liczących od 2500 do 8000 sztuk, dlatego też niezbędne okazywały się wówczas różnej wielkości, kudłate owczarki. Ich głównym zadaniem było prowadzenie owiec, ale także stróżowanie i ochrona stada. Psy w tym typie można spotkać niemal we wszystkich wymienionych wcześniej krajach... Francuzi mają briarda, Niemcy schafpudla, Węgrzy komondora, Rumunii niemal identycznego dla laika mioritica, a my naszego PON-a, który - jak pisał Lubomir Smyczyński - występował w trzech odmianach wielkości - mały, średni i duży. Te ostatnie przypuszczam, mogły być niezwykle podobne do dzisiejszego jużaka.
Z rąk do rąk
Po dotarciu do celu, przybyłe tam z owcami psy, często w bardzo różnym typie, krzyżowano z miejscowymi, ponieważ potrzebowano zwierząt silnych i mocnych psychicznie i fizycznie, zdolnych do ochrony stad przed drapieżnikami, czy też zwykłymi rabusiami. Umiejętność prowadzenia owiec nie była już wówczas aż taka istotna. Zdecydowano, że stworzona zostanie nowa rasa, odpowiadająca miejscowym warunkom. Tak narodził się owczarek południoworosyjski.
Różni autorzy wskazują, iż już w 1850 roku rasa ta była rozpowszechniona oraz, że zwykle przy 1000 owcach pracowało średnio 4-5 jużaków. Zawieruchy XX wieku oczywiście bardzo negatywnie odbiły się na pogłowiu rasy. Stada owiec przechodziły z rak do rąk, a specyfika charakteru jużaka powodowała, że przeżywały tylko młode osobniki zdolne zaakceptować nowych właścicieli.
Zalety, nie wady
Psy dorosłe, które reagowały agresywnie, były po prostu zabijane... Na szczęście, choć nie było to łatwe, rasę udało się uratować. Obecnie populacja jest już stabilna, rasa ma się dobrze i, także w Polsce, mamy niezłe psy i ambitne hodowle, które starają się łączyć wzorcowy eksterier z charakterem, co w przypadku jużaka powinno być priorytetem.
Owczarek południoworosyjski, potocznie zwany jużakiem, to pies wszechstronny, bezgranicznie oddany swojej rodzinie, ale jednocześnie bardzo specyficzny i przeznaczony tylko dla prawdziwego miłośnika rasy, a nie psów w ogólnym tego słowa znaczeniu. Prawdziwy pasjonat będzie potrafił zobaczyć pewne wyjątkowe cechy tej rasy "przez różowe okulary", doceni je i staną się one dla niego zaletami, a nie wadami!
A wam podoba się jużak?
/CAO i kuzyni
Po pierwsze, według mnie, jużak to pies, który wykazuje zdecydowaną niechęć do kontaktów z obcymi ludźmi - obojętnie, czy mają oni 5 czy 50 lat. Jużak, chcąc chronić swoją rodzinę, czyli ludzi i zwierzęta, z którymi mieszka, zawsze będzie podejrzliwy i niezbyt skory do bezpośrednich kontaktów z nieznanymi mu osobami.
Wyjątkowy pieszczoch
Nie czyni tego jednak ze złośliwości, czy też nadmiernej agresywności - on po prostu ma "dwie twarze" - jedną dla rodziny, z którą żyje i drugą (tą trochę bardziej dziką) dla reszty świata. Jeśli nie potrafimy się z tym pogodzić - poszukajmy przyjaciela innej rasy...
Reklama
Odpowiednio prowadzony i z wyczuciem wychowywany jużak w stosunku do członków swojej rodziny, to wyjątkowy "pieszczoch". Uwielbia być przytulany, głaskany, nie sprawia także wielu problemów, jeśli chodzi o zachowanie, np. na ulicy w centrum miasta, u lekarza weterynarii czy też wystawie psów rasowych. Nie jest psem nieobliczalnym, czy też wyjątkowo ciężkim do ułożenia, nie jest też trudno wpoić mu podstawy posłuszeństwa. Można wręcz stwierdzić, że szkoli się łatwo i zdecydowanie wykazuje chęć podporządkowania się przewodnikowi - wymaga jedynie zrozumienia specyfiki rasy.
Agresją na agresję
Jużak najlepiej czuje się jako pies rodzinny, wpuszczany do domu, zabierany na spacery. Bez kontaktu ze swoim człowiekiem dziczeje, traci zaufanie do całego świata, staje się przesadnie podejrzliwy, nieobliczalny i agresywny. Wtedy rzeczywiście może być groźny i zupełnie nieprzystosowany do życia we współczesnym świecie. Te psy, krótko mówiąc, muszą czuć się pełnoprawnym członkiem rodziny, ponieważ nie będą pracować za miskę, a na agresję właściciela mogą odpowiedzieć... agresją.
Znów śnieżnobiały
Kolejnym problemem może być pielęgnacja włosa - jeśli nie mamy na to ochoty, nie bierzmy pod swój dach jużaka. Przynajmniej raz na dwa, trzy tygodnie musimy psa starannie wyczesać, a jeśli intensywnie spacerujemy z psem w urozmaiconym terenie, to często nawet po każdym wyjściu, ponieważ musimy pozbyć się z sierści różnego rodzaju "zanieczyszczeń botanicznych". Jeśli tego nie zrobimy my, pies sam sobie poradzi usuwając, wraz z przysłowiowym rzepem, także i kilka garści futra...
Nie sprawia natomiast żadnego problemu utrzymanie psa w czystości, ponieważ sierść jest samooczyszczająca. Nawet w najbardziej słotne dni, pies, gdy tylko wyschnie, znowu staje się śnieżnobiały.
Raz jużak, zawsze jużak
Według mnie regularnie pielęgnowany jużak, to najpiękniejszy pies na świecie! Zaniedbany przypomina jedno wielkie chodzące nieszczęście... Oczywiście, wszystkie te zabiegi to pewien kłopot, jednak umiejętnie wykonywane, już od wczesnego "szczenięctwa", moim zdaniem wręcz pogłębiają naszą więź z psem! Sprawiają, że pies bezgranicznie nam ufa, pozwala dotykać się w miejscach, do których tylko my mamy dostęp i co ważne - uczy się cierpliwości, która być może kiedyś okaże się bezcenna, w wypadku choroby psa...
Posiadanie jużaka wciąga, jest niewątpliwe ogromną frajdą. Mimo, że jego utrzymanie nie jest łatwe, często trudniejsze niż innych ras, wiele osób pozostaje wiernych tej rasie, w myśl zasady "raz jużak -
...
Materiał gromadziłam kilka dni.
Proszę czekać...
Oddaj swój głos, aby poznać wyniki ankiety lub zobacz wyniki