zapytaj.onet.pl

W poniższym poradniku postaram się zawrzeć najważniejsze informacje odnośnie Westie. Mam nadzieje że zwłaszcza przydatny okaże się dla przyszłych właścicieli tej jakże cudownej rasy.

Spis
-Rysopis
-Charakter
-Historia i użytkowość
-Choroby
-Pielęgnacja
-Wychowanie
-Odpowiedni właściciel
-Sportowiec
-Ciekawostki

Rysopis
Rasa: West Highland White Terrier
Grupa FCI : III (Terriery)
Numer Wzorca: 85
Sekcja: II
Waga: 7-10kg
Wzrost: 26-30cm
Pochodzenie: Szkocja/Wielka Brytania

Charakter
Westy należą do psów o trudnym charakterze. Są uparte , odważne i niezależne. Nie specjalnie nadają się dla początkujących właścicieli. Ta rasa podobnie jak inne terriery łatwo zapanuje nad całym domem. Trzeba je jak najwcześniej socjalizować z innymi psami oraz ludzmi. Są to psy bardzo energiczne. Nie nadają się na psa kanapowego. Nie powinny być też z nim mylone gdyż mały nie znaczy kanapowy. Te psy lubią biegać i nadają się do sportów kynologicznych. Jednak w tych czasach najczęściej czynią "funkcję" psa kanapowego czy do towarzystwa. Psy te kochają ludzi. Mało jest osobników tak źle ułożonych że zaatakowały by człowieka. Są bardzo towarzyskie i ciągle domagają się uwagi. Jeśli jednak właściciel nie będzie miał czasu same "poproszą" o odrobinę uwagi po przez szczekanie czy wydanie jakiegoś innego "odgłosu" (sama się przekonałam że psy nie tylko szczekają).

Historia i użytkowość
Rasa ta wywodzi się od Cairn Terriera oraz Terriera Szkockiego. Zostawiano białe osobniki i mieszano je aby powstał terrier o umaszczeniu białym. "Wynalazcą" rasy był pułkownik Edward Donald Malcolm który rzekomo zastrzelił swojego terriera biorąc go za lisa. Aby nigdy nie zdarzyło się coś podobnego chciał stworzyć białego terriera. Tak więc białe terriery wykorzystywano w polowaniach na mniejsze zwierzęta oraz gryzonie. Najczęściej jednak polowały na szczury. To psy bardzo odważne i pełne temperamentu. Jednak nie były uciążliwymi szczekaczami gdyż w czasie tropienia miały zachować ciszę. Zwykle pracowały w grupie dlatego potrafiły zachowywać się w stadzie. Były bardzo uparte jeśli coś postanowiły zrobiły wszystko by osiągnąć cel. Nie na darmo o WHWT mówili "Żadna woda nie była dla niego za zimna , żadna rozpadlina za głęboka". Często na trudniejszych polowaniach (lisy , borsuki) ginęły najbardziej zacięte. Innym za to zostawały liczne blizny. W tych czasach rzadko słyszy się o tej funkcji białych terrierów. Teraz WHWT są postrzegane jako psy do towarzystwa.

Choroby
Psy tej rasy rzadko chorują i są stosunkowo zdrowe jednak mogą cierpieć na kilka najczęstszych chorób:

Przewlekłe zapalenie wątroby spowodowane nadmiernym odkładaniem miedzi
West Highland white terrier [ choroba swoista dla tej rasy]
Zapalenie wątroby u west highland white terierów związane jest z nadmiernym gromadzenie się miedzi w hepatocytach* i ma podłoże genetyczne, lecz jak dotychczas nie ustalono, w jaki sposób jest dziedziczone.

Choroba polega na nadmiernym odkładaniu miedzi. W przebiegu choroby odkładanie miedzi nie odbywa się w sposób ciągły. Najwyższe stężenie miedzi stwierdzono u psów w 6 miesiącu życia. Miedź odkłada się w hepatocytach* objawy zapalenia wątroby spotykane są u osobników, u których zawartość miedzi wahała się od 400 do 3600 mg/g tkanki.

Choroba we wczesnych stanach przebiega bezobjawowo. Rozszerzająca się martwica narządu wywołuje objawy braku łaknienia, wymiotów, biegunki, posmutnienia oraz żółtaczki. Podstawowymi objawami w zaawansowanych stanach są żółtaczka i wodobrzusze. Choroba może się ujawnić u zwierząt po przebytym stresie np. kryciu czy wystawie.

W badaniu biochemicznym surowicy stwierdza się początkowo podwyższenie aktywności ALT. W miarę trwania choroby dołącza się wzrost aktywności AST, ALP, hiperbilirubinemia oraz wzrost stężenia kwasów żółciowych we krwi. Postępująca niewydolność wątroby prowadzi do wzrostu stężenia amoniaku we krwi i hipoalbuminemii.

Ostateczne rozpoznanie stawia się na podstawie badania histopatologicznego wycinka wątroby oraz określenia zawartości miedzi w tkance.

Leczenie przewlekłego zapalenia wątroby west highland white teriera. Wskazane jest stosowanie przez dłuższy czas preparatów cynkowych. Po opanowaniu ostrych objawów zapalenia wątroby i jej niewydolności terapia preparatami cynkowymi może spowodować zmniejszenie zawartości miedzi w wątrobie do granic normy w czasie około 2 lat. Stosuje się też związki chalatujących. Leki te stosuje się jedynie, kiedy zawartość miedzi w tkance przekracza 2000 µg/g. Wskazane jest stosowanie
W związku ze choroba jest typowa i swoista dla rasy i praktycznie trudna w leczeniu i źle rokująca należałoby u osobników młodych wykonać, co kwartał badanie USG by wychwycić zmiany wczesne przed wystąpieniem objawów klinicznych.
* hepatocyt - komórka wątrobowa

Lizanie łap
Lizanie łap (i nie tylko)

Możemy podzielić na:

1. Etiologię pierwotną

atopia
alergia
nietolerancja pokarmowa
choroby pasożytnicze (nużyca, świerzb, pchły i inne)
dermatozy psychogenne
odczyny polekowe
oparzenia
odparzenia
urazy

2. Etiologię wtórną

pierwotne zakażenia bakteryjne
grzybicze

Najczęstszą przyczyną lizawości są: alergia, nadwrażliwość pokarmowa i Atopia.
Lizanie łap jako efekt świądu, który zlokalizowany jest na części twarzowej i/lub na kończynach to cecha, która jest jednym z czterech głównych kryteriów diagnostyki klinicznej rozpoznawania chorób alergiczno atopowych ( EWG. Willemse].
W atopi a właściwie atopowym zapaleniu skóry,lizanie najczęściej sezonowe dotyczy określonych por kwitnienia roślin nasila się dodatkowo, gdy pies jest uczulony na pchły, może całoroczne, gdy antygen uczulający znajduje się w środowisku cały rok np. roztocza kurzu.
Najważniejsza role odgrywają tu alergeny wziewne, ale nie tylko one. Nasilenie świądu może być różne o różnych porach doby (pies liże głównie dogrzbietową powierzchnię nadgarstka).Dotyczy to w 75% psów pomiędzy 1 a 3 rokiem życia. Sporadycznie objaw ten występuje przed szóstym miesiącem życia. Lizaniu łap towarzyszy najczęściej świąd warg i okolice wokół oczu.
W 50-ciu % zapalenia wewnętrznego przewodu słuchowego i w 30-tu do 50-ciu % grudkowe zapalenie spojówek, a w 20% nadpotliwość.

Pierwotne zmiany to rumień, grudki i świąd.
Występujące przebarwienia łapek i okolicy pyska to już zmiany wtórne dające sygnał ze sytuacja jest bardzo poważna.
Zastosowanie sterydów NA TYM ETAPIE daje zawsze rezultaty, (co tez może być cenną informacja diagnostyczna).

Alergia pokarmowa - nadwrażliwość na jeden ze składników pokarmu występuje u psów powyżej 2 lat najczęściej

Nietolerancja pokarmowa - nadwrażliwość na kilka składników w pokarmie występująca nawet w bardzo młodym wieku.

Alergia pokarmowa – objawia się lizaniem przez cały rok (pies liże głównie przestrzenie międzypalcowe, najbardziej obwodowe odcinki łap po stronie grzbietowej). Dotyczy psów powyżej 1 roku. Za wystąpienie odpowiada głównie jeden składnik pokarmowy stosowany przynajmniej przez okres dłuższy niż ok. 2 lat.

Nietolerancja pokarmowa - lizanie uaktywnia się po spożyciu jakiegoś pokarmu już od szczeniaka, może dotyczyć tez wielu komponentów. Pies liże przede wszystkim opuszki palcowe, często dochodzi do tego gryzienie łap. Najczęściej przybiera to formę nawracającego zapalenia skory opuszek palcowych.
Towarzysz temu rumieniowo-woszczynowe nawracające zapalenie ucha zewnętrznego łojotok itp. Przy wyżej wymienionych schorzeniu pierwotnie nie ma innych zmian skórnych niż zaczerwienienie, zwiększona wilgotność i świąd. Inne zmiany skórne np. przebarwienia liszejowacenie, sącząco -ropne wypryski świadczą o powikłaniu choroby pierwotnej.
Nietolerancja pokarmowa jest odporna na podanie sterydu, efekt - żaden lub bardzo krotki czas działania np. 1 do 3 dni.

Choroby pasożytnicze, bakteryjne, grzybicze jako pierwotne są prostsze do zdiagnozowania. Diagnozujemy przy pomocy badań laboratoryjnych, które wykonujemy standardowo mając do czynienia z lizaniem łap. Lizanie nie jest tak uporczywe i nie towarzysza temu świądy okolicy twarzy zapalenia ucha itp. Jako pierwotne
być czynnikiem alergizującym,jako wtórne wikłającym i dodatkowo alergizującym.
Dermatozy psychogenne-uwidaczniaj się w określonych sytuacjach np. fobie lękowe pod nieobecność właściciela w domu. Miejscem charakterystycznym jest lizanie łap powyżej nadgarstka.
Uczulenia autoimunologiczne i polekowe -pojawiają się nagle, towarzyszą temu rumień lub pęcherze.
Polekowe pojawiają się po podaniu określonego leku.
Jest to podział umowny, bo w praktyce najczęściej mamy do czynienia z mixem chorobowym, czyli z przyczyną pierwotną i wtórną. Dlatego należałoby zawsze przeprowadzić staranny wywiad (by ustalić przyczynę pierwotną) i wykonać badanie laboratoryjne. W przypadku chorób o podłożu alergicznym, atopowym i nietolerancji
pokarmowej należy wziąć pod uwagę wiek, predylekcje rasowe, (z wyjątkiem nietolerancji i alergii pokarmowej) lizane okolice ciała oraz okresowość występowania lizawości łap. Idealnym rozwiązaniem jest wykonanie testów.

Atopia - reakcja typu wczesnego na kontakt z alergenem najczęściej wziewnym, ma cechy okresowości w zależności od stężenia alergenu w powietrzu (np. pyłki traw)
alergia-reakcja typu wczesnego na kontakt powierzchniowy z alergenem(np. ukąszenia pcheł, detergenty, produkty przemiany materii bakterii i grzybów).

Osteopatia!
Chorek-potworek napisał "
Witajcie!!!
Jestem właścicielką bardzo psotnego westie o imieniu Chorus. Ta mała wredotka uwielba gryźć, podgryzać i szarpać wszystko co sie do tego celu nadaje. Chorek cierpi też na przypadłość zwaną Osteopatią, lwią szczęką CMO czy jak kto woli: ma narośl na żuchwie. Mogę się podzielić z Wami moimi doświadczeniami, gdyż z chorobą walczymy już prawie rok. Mój westik miał już około 150 zastrzyków, 12 zdjęć RTG, 4 narkozy i operację. W swoim rocznym życiu przeszedł więcej niż 10-cio letni pies. Brał sterydy, które go mocno wyniszczyły, a w dodatku okropnie przytył :D Błedem była też wcześniej wspomniana operacja. Lekarz "odłupał" mu kawał kości, przez jakiś czas, był spokój, lecz teraz choroba powróciła. Na razie może jeść i wszystko jest we względnym porządku, ale kto wie co przyniesie jutro. Wiem że łatwo jest powiedzieć: NIE PODDAWAJCIE SIE!!! ale taki skarb jak rozbrykana, wesłoła psina wynagrodzi wasze cierpienia!!!
Pozdroofki :)"

Osteopatia czaszkowo-żuchwowa u psów

Osteopatia czaszkowo-żuchwowa jest nienowotworową, niezapalną, proliferacyjną chorobą kości młodych psów (3 - 8 miesięczne). Najczęściej dotyczy kości żuchwy, kości potylicznej i skroniowej. Najczęściej diagnozowana jest u terierów szkockich, West Highland White terierów i Cairn terierów, chociaż stwierdzana była też u innych ras psów.

Przyczyny:

Przyczyna schorzenia jest nieznana, chociaż podejrzewane jest podłoże genetyczne. Na Uniwersytecie w Michigan prowadzone są badania nad opracowaniem testu DNA, dzięki któremu można by zidentyfikować nosicieli zmienionego genu oraz zdrowe zwierzęta homozygotyczne.

Objawy:

Pierwszym objawem osteopatii skroniowo-żuchwowej jest bolesność przy otwieraniu jamy ustnej. Następnie pojawia się obustronny obrzęk żuchwy, który może być symetryczny lub nie. Wybujały wzrost kości żuchwy może prowadzić do utrudnionego żucia pokarmu. W zaawansowanych przypadkach może dojść do zlewania się pionowych ramion żuchwy z kośćmi czaszki oraz kostnienia tkanek miękkich w zmienionej okolicy.

U chorego zwierzęcia stwierdza się często zwiększone ślinienie, niemożność przyjmowania karmy i związane z tym wychudzenie, odwodnienie i spadek przyrostów masy ciała. W okresach proliferacji kości może występować podwyższenie temperatury ciała.

Nasilenie objawów klinicznych może się znacznie różnić u poszczególnych psów - od łagodnych, 1-2 dniowych ataków zmniejszonego apetytu, do bardzo nasilonych, charakteryzujących się silną bolesnością i całkowitą niemożnością otwierania jamy ustnej.

Rozpoznanie:

Rozpoznanie osteopatii czaszkowo-żuchwowej stawia się na podstawie wywiadu, badania klinicznego i badania rentgenowskiego, zastosowanie może również znaleźć tomografia komputerowa. Chore zwierzę często jest zainteresowane jedzeniem, ale z powodu bolesności przy otwieraniu jamy ustnej odchodzi od miski. W badaniu klinicznym stwierdza się obecność twardych, guzowatych, powiększonych ramion żuchwy oraz znaczną bolesność przy omacywaniu zmienionej okolicy i próbach otwarcia jamy ustnej . W zaawansowanych przypadkach jamę ustną daje się otworzyć na maksymalnie 1-2 cm. Możliwe jest powiększenie podżuchwowych węzłów chłonnych oraz zanik mięśni skroniowych.

Potwierdzeniem diagnozy jest rentgenograficzne stwierdzenie występowania zmian proliferacyjnych w obrębie kości żuchwy i innych kości czaszki, takich jak kości potylicznej, ciemieniowej, czołowej, czy szczękowej


W wątpliwych przypadkach pomocne może być badanie histopatologiczne wycinka kości. W osteopatii czaszkowo-żuchwowej stwierdza się niezapalnie zmienioną kość z nakładającymi się obszarami resorpcji i narastania kości.

Uwaga! U chorych psów wskazany jest stały monitoring choroby, w celu kontroli postępowania choroby, oraz kontrola rentgenowska w odstępach co najmniej dwumiesięcznych.

Leczenie:

Nie jest znana żadna specyficzna metoda leczenia osteopatii czaszkowo-żuchwowej, możliwe jest jedynie leczenie wspomagające, które ma na celu zwiększenia komfortu życia zwierzęcia i zmniejszenie jego cierpienia. Wskazane jest podawanie miękkiej, dobrej jakości, smacznej karmy. Jeżeli pies nie jest w stanie sam pobierać karmy należy zastosować karmienie przez sondę żołądkową. Przy znacznej bolesności wskazane jest podawanie leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych. Nie jest wskazane usuwanie zmienionych fragmentów kości, ponieważ proces chorobowy nie zostaje zahamowany, a zmiany postępują.

Rokowanie:

Zmiany zazwyczaj wycofują się w wieku 11-13 miesięcy w miarę wzrostu kości i zakończenia procesu ich kostnienia, chociaż w wielu przypadkach, w wyniku całkowitej niemożności otwierania jamy ustnej, wskazana jest eutanazja. Rokowanie jest niepomyślne również u psów, u których stwierdzono radiograficznie zesztywnienie stawów skroniowo-żuchwowych.

Rokowanie zależy od zaawansowania zmian i szybkości ich postępowania. U zwierząt, u których stwierdzono osteopatię czaszkowo-żuchwową, może pozostać zgrubienie na żuchwie, chociaż najczęściej dochodzi do całkowitego lub prawie całkowitego wycofania się zmian. Ze względu na możliwość genetycznego podłoża tego schorzenia, chore psy należy wykluczyć z rozrodu.

Leczenie niektórych wad zgryzu u psów
LECZENIE NIEKTÓRYCH WAD ZGRYZU PSÓW, W OPARCIU O ZASTOSOWANIE APARATÓW STAŁYCH LUB ICH ELEMENTÓW, STOSOWANYCH W ORTODONCJI CZŁOWIEKA.

Wraz z rosnącą świadomością właścicieli psów (zwłaszcza rasowych) ich dbałością o stan uzębienia psa, rosną także wymagania w stosunku do lek. wet. w zakresie stomatologii i ortodoncji psów.

Celem tej pracy jest zapoznanie lekarza z niektórymi technikami ortodontycznymi, potencjalnymi możliwościami nowoczesnych aparatów ortodontycznych, jak i również możliwościami naszych świadczeń w stosunku do istniejących wad u pacjenta.


Diagnostyka i wady zgryzu.

W wykształconym zębie wyróżniamy trzy części korona,szyjka i korzeń. Korona pokryta jest szkliwem, jest ponad zębodołową częścią zęba, wyrastającą ponad dziąsła. Korzeń jest to część tkwiąca w zębodole z zębiną i pokryta jest tylko cementem, a szyjka objęta dziąsłami leży na granicy obu tych części. Na szyjce kończy się szkliwo korony, tak prosta sytuacja w zębach krótkich. W zębach długich część szkliwną sięga w głąb zębodołu. Na koronie zęba wyróżniamy pięć powierzchni. Powierzchnia skierowana do zęba antagonistycznego nazywa się powierzchnią zwarcia albo żucia (facies occlusalis), powierzchnia przedsionkowa (facies vestibularis) - skierowana do przedsionka jamy ustnej tzn. dowargowo dla siekaczy, a dopoliczkowo dla trzonowców i przedtrzonowych. Przeciwległa powierzchnia to powierzchnia językowa (facies lingualis ) dalsze dwie powierzchnie to powierzchnie skierowane ku sąsiednim zębom. Ta do linii pośrodkowej to powierzchnia bliższa ( f. Masialis), druga skierowana przeciwlegle tzn. w kierunku policzków -dalsza ( f. Distalis).

Wszystkie zęby psa osadzone w zębodołach tworzą łuki zębowe, górny szczękowy, dolny żuchwowy. Każdy łuk dzieli się na prawą i lewą stronę o jednakowej ilości,symetrycznie osadzonych zębów: siekaczy, kła, przedtrzonowcowych i trzonowcowych. U zwierząt domowych oba łuki między zębami siecznymi a kłami oraz kłami i przedtrzonowcami mają w postaci krótszej lub dłuższej przerwy międzyzębodołowe - diastema (s.margo interalvoolaris) poza nią zęby mają bardzo małą przestrzeń zwaną szczeliną międzyzębową trema. Zęby górnego łuku są ustawione antagonistycznie do zębów łuku dolnego. U psów łuk zębowy górny jest nieco szerszy od żuchwowego, co stwarza lekki anizognatyzm. W skutek tego przy zwieraniu szczęk zęby ślizgają się powierzchnią językową po powierzchni przedsionkowej zębów dolnych, dając zgryz nożycowy. Pionowe ruchy szczęk (takie tylko możliwe) powodują ostrymi stożkami korony nacinanie pokarmu z wyjątkiem ostatniego trzonowca górnego, który jest zębem bunodontycznym. Tak, więc uzębienie psa, należy traktować jako uzębienie bunodontyczne

ZGRYZ

Musimy pamiętać o związku z rasami, mamy rozmaite kształty czaszki u różnych psów, a zatem zęby miewają różny kształt, ustawienie, a nawet ilości (odsyłam do wzorców ras). Podzielmy je najogólniej na:

krótkoczaszkowe i długoczaszkowe za naturalną i najbardziej zbliżoną do pnia macierzystego przyjmijmy uzębienie wilczura jako naturalny prototyp.Uzębienie stałe psa liczy 42 zęby.

_3 I 1 C 4 P 2 M ( stałe- 42 ) 3 I 1 C 3 P ( mleczne- 28 )
3 I 1 C 4 P 3 M 3 I 1 C 3 P

SIEKACZE

Siekacz górne są większe i mocniejsze od siekaczy dolnych. Ich mocny korzeń osadzony jest w własnym osobnym zębodole kości międzyszczękowej i nachylone ku linii pośrodkowej ( trudne do zmiany kąty nachylenia). Siekacze dolne są mniejsze, a między zębodołami brakuje często przegród.Wielkość wzrasta licząc od linii pośrodkowej od pierwszego do trzeciego. Krawędź wargowa wypukła, językowa wgłębiona, tnąca podzielona jednym lub dwoma wcięciami (trójlistek). Przy zwarciu u ras naturalnych tworzą zgryz nożycowy. Krawędź tnąca pierwszych i drugich siekaczy żuchwy opiera się o podstawę korony siekaczy szczęki, trzeci siekacz górny wchodzi między trzeci siekacz dolny i kieł. U krótkoczaszkowego między kieł dolny a kieł górny.



KŁY

Kły górne większe od dolnych ostrostożkowe korony są lekko łukowato zakrzywione ku dołowi a korzenie sięgają aż pod korzenie dwóch przedtrzonowców. Przy zwarciu korona dolnego kła wchodzi pomiędzy trzeci siekacz i kieł górny, a wierzchołek kła górnego pomiędzy kieł pierwszy a przedtrzonowiec dolny.

PRZEDTRZONOWCE

Pierwszy górny i dolny to zęby jednoguzkowe o jednym korzeniu wyrastają w wieku czterech, pięciu miesięcy są niewymienialne i pozostają jako przetrwałe przedtrzonowce. Drugi i trzeci obu szczęk oraz czwarty dolny mają trójguzkową koronę i po dwa korzenie czwarty górny jest bardzo masywny trójkorzeniowy, dwa korzenie dopoliczkowe jeden dojęzykowy. Pierwsze trzy przedtrzonowce górne oraz cztery dolne nie stykają się w zwarciu między sobą. Czwarty górny łamacz styka się z łamaczem dolnym pierwszym trzonowcem ociera on się przy zwieraniu powierzchnią językową o powierzchnię policzkową dolnego łamacza. Nakładając się na nią ściśle daje nożycowe tnące działanie. Oba łamacze ustawione są na wysokości kąta wargowego.

TRZONOWCE

Pierwszy dolny dwukorzeniowy łamacz styka się w zwarciu z czwartym przedtrzonowcem i mniejszym pierwszym trzonowcem górnym, drugi dolny trzonowy jest dwukorzeniowy mały, płaskoguzkowy, bunotyczny. Styka się z drugim trzonowcem górnym .Trzeci dolny trzonowiec nie ma antagonisty jest jedno korzeniowy ze słabym tępym guzkiem. Przyswojenie sobie tych podstawowych zasad pozwala lekarzowi na prawidłowe diagnozowanie wad zgryzu (uwzględniając wzorce ras).

SYSTEMATYKA WAD ZGRYZU

Wady możemy podzielić na wady wrodzone, rozwojowe i nabyte.

Tyłożuchwie - jest to wada (rzadka), w której skrócona żuchwa powoduje przesunięcie doogonowe zębów siecznych,kłów i przedtrzonowców dolnych w stosunku do górnych. Jest to wada dziedziczna niepodlegająca leczeniu i wykluczająca z hodowli psa. Jeżeli natomiast diagnozujemy tylko nieprawidłowe ustawienie siekaczy dolnych (nadmierne stłoczenie, zbyt mało wykształcony łuk) możemy podjąć się leczenia traktując tą wadę jako nabytą lub rozwojową ( zbyt dużą ilość gryzaków w okresie szczenięcym, zęby przetrwałe, sztuczny odchów szczeniąt karmienie sonda znacznie może wstrzymać wzrost żuchwy ze względu na brak odruchu ssania i odwrotnie zbyt późne odsadzenie a co za tym idzie długi okres ssania wydłuża. wypadki urazy itp.

Przodożuchwie - żuchwa wydłużona w stosunku do szczęki. Zęby sieczne, kły i przedtrzonowce są przesunięte donosowo do swoich antagonistów w szczęce (wada dyskwalifikująca).

Zgryz cęgowy cofnięcie kła). Jeżeli jednak diagnozujemy donosowe przesunięcie zębów siecznych mówimy o zgryzie nożycowym przednim. Jest to najczęściej występująca niedziedziczna wada uzębienia.

Zgryz naprzemienny (krzyżowy) - nie ma charakteru wady wrodzonej. Złe ustawienie zębów w łuku, któryś z zębów lub para zostaje nadmiernie przemieszczona dowargowo.

Zgryz kleszczowy -zęby sieczne stykają się powierzchniami tnącymi.

Zwężona żuchwa - wada rozwojowa polega na tym, że korony kłów żuchwy opierają się na dziąsłach zamiast między trzecim siekaczem a kłem.

Zęby źle położone i zęby obrócone wokół swej osi długiej.

Ząb zatrzymany.

Zęby nadliczbowe.

Zęby zbyt małe.

Wszystkie wyżej wymienione wady z wyjątkiem wad, które uznamy za genetyczne możemy spróbować leczyć ortodontycznie. Uważam, że leczenie wad wrodzonych jest nieetyczne.

Pielęgnacja
Pielęgnacja tych psów jest dość trudna.

Przyrządy przydatne do domowego pielęgnacji westie
-grzebień metalowy , o różnych odstępach między zębami , idealnie rozczesuje sierść "z włosem"
-metalowa szczotka do włosa okrywowego i mniejsza do czesania głowy. Przed zakupem dobrze sprawdzić na dłoni , jak ostre są zęby. Łapy szczotkujemy zazwyczaj pod włos zaczynając od dołu
-filcak; nietrymowany westie ma włos , który szybko się filcuje. Jeśli chcemy go rozczesać samodzielnie , warto użyć filcaka z prostymi nożyczkami , ale wbijając go w kołtun , trzeba uważać , aby nie rozciąć czasami skóry psa. Rozczesując spilśnione kołtuny , należy rozcinać je po kolei , warstwowo.
-nożyczki lub cążki do cięcia pazurów. Jeśli decydujemy się obcinać pazurki sami , pamiętajmy , aby robić to systematycznie
-szczotki do zębów
-chusteczki , które czyszczą sierść wokół oczu i zapobiegają infekcją
-szampon dla psów szorstkowłosych

Kąpiel
Westy mają biały włos przez co zabrudzenia są u nich bardziej widoczne (co nie znaczy że brudzą się szybciej od innych psów). Kąpie się je gdy są brudne. Pamiętajmy że przed kąpielą należy psa rozczesać. Przy spłukiwaniu prysznicem należy zakryć psu uszy (i oczy) aby nie naleciała do nich woda. W przypadku westie używamy szamponu dla psów o szorstkiej sierści. Następnie wycieramy psa ręcznikiem , nakładamy odżywkę , rozczesujemy , a na końcu suszymy suszarką.

Czesanie
Westie wymaga czesania przynajmniej raz w tygodniu ,aby włos się nie sfilcował/skołtunił. Pamiętajmy że jeśli zaniedbamy czesanie psa , będzie trzeba ogolić go na krótko (bez firanek , chryzantemy).

Trymowanie
Psy tej rasy trymuje się co 3 miesiące. Zabieg ten polega na usunięciu martwego włosa za pomocą trymera (bądź ręki). Psy te jak większość terrierów nie linieją przez co zabieg ten jest tak bardzo istotny. Chodzi w nim też o umodelowania głowy psa na "chryzantemę" , ogona na "marchewkę" oraz pozostawienie sierści na brzuchu w postaci "firanek". Zabieg ten można również wykonywać w domu jednak należy mieć cierpliwość bowiem trymuje się całe ciało psa. Zajmuje to dłużej niż samo obcięcie czy wymodelowanie fryzury wystawowej.

Pamiętaj
Pamiętajmy aby co jakiś czas wycinać włos z pomiędzy opuszek łap aby pies nie wnosił nam do domi piasku oraz z powodów zdrowotnych (grzyb). Ważne jest również przycięcie włosów koło psich oczu aby sierść nie dostała się do wnętrza oka.

Wychowanie
Chcąc mieć "idealnego" psa powinniśmy od początku wiedzieć czego od niego oczekujemy bowiem Westie są z natury uparte. Powinniśmy się więc twardo trzymać się swoich reguł. Jeśli raz się poddamy pies to sobie zapamięta i z uporem będzie wystawiał nas na próbę. Często mu się to udaje. Niepozorny mały piesek jednak czasem należy się zastanowić kto tu kogo szkoli. Jednak nie można zapomnieć też o tym że są to psy bardzo bystre i pojętne. Trzeba też wspomnieć że szkolenie tych psów to czysta przyjemność. Przy odrobinie zachęty można je nauczyć bardzo wiele. Ale pamiętajmy że sesje powinny być krótkie ale częste bowiem psy tej rasy szybko się nudzą.

Odpowiedni właściciel
Westie jest psem dla osób stanowczych którzy poradzą sobie z jego uporem i nauczą go jak powinien się zachowywać porządny pies. Nie ważne jest czy mieszkamy w bloku czy w domu z ogrodem. Dawniej były to psy pracujące dlatego należy zadbać o odpowiednią dawkę ruchu. Nie wystarczy obejście bloku czy wyjście na podwórko za potrzebą i z powrotem. Psy te powinny mieć przynajmniej jeden długi spacer dziennie dzięki któremu zaspokoją swoją potrzebę ruchu , a w domu łatwiej będzie im się wyciszyć. Chociaż są to psy żywiołowe , potrafią wiele godzin odpoczywać. Psy tej rasy idealnie nadają się dla dużej rodziny w której będą miały co robić (pieszczoty , zabawa). Jednak małe dzieci powinny na nie uważać. Nie wszystkie westy lubią/tolerują duszenie i ściskanie.

Sportowiec
Są to aktywne psy więc nadają się do większości sportów kynologicznych jednak najlepiej sprawdzają się w agility oraz flyball'u , a spokojniejsze osobniki również w obedience.

Agility
Sport polegający na pokonaniu przez psa oraz przewodnika toru przeszkód w określonej kolejności oraz kierunku. W tym sporcie pies musi podążać za ręką właściciela. Niedozwolone jest używanie smakołyków bądź zabawek. To ma być czysta współpraca.

Tor przeszkód składa z przeszkód takich jak:
-palisada
-tunel sztywny
-tunel miękki
-mur
-stół
-huśtawka
-koło
-kładka
-stacjonatka

Flyball
Jest to sport drużynowy (jedna drużyna może liczyć 4-6 psów). Chodzi w niej o pokonanie przez psa niskich hopek do maszyny którą wyrzuci piłkę. Pies musi wrócić tą samą trasą. W tej dyscyplinie liczy się czas całej drużyny.

Obedience
Jest to posłuszeństwo sportowe, oparte na bardzo ścisłej więzi psa z przewodnikiem, oparte na wzajemnej współpracy i kontakcie. Dla psa wykonywanie poleceń powinno być przyjemne, wtedy wiadome jest to, że szybciej się uczy. Obedience jest przede wszystkim wspaniałym pomysłem na spędzanie wolnego czasu wraz z czworonogiem. Wystarczy cierpliwość i dobre chęci, trenować każdy może, lecz pamiętać trzeba, że nie każdy pies ma aż tak silną psychikę, gdyż panująca presja oraz brak smakołyków na zawodach treningowych. Obi dzieli się na klasy 0-3, z czego 3 jest międzynarodowa.

Ciekawostki
-Podobizna westa oraz terriera szkockiego została uwieczniona na szkockiej wisky black&white
-Słynny Idefiks przyjaciel Obeliksa (z filmu Asterix i Obelix) był właśnie West Highland White Terrierem
-Dla amatorów rasy ruszyła sprzedaż kalendarzy z ich podobiznami. Tyle że na rok 2012.
-Niektóre Westie uwielbiają oglądać telewizje. W szczególności programy o zwierzętach.


Źródło: moja własna wiedza , klub miłośników westie , blog "Ogółem coś o psie" (obedience) , gazeta "Przyjaciel pies".
Zdjęcia: wszystkie zdjęcia (oprócz pierwszego) jest mojego autorstwa. Proszę nie kopiować. Przepraszam też za ich jakość ale nie chciało mi się szukać lepszych zdjęć w internecie :P