zapytaj.onet.pl

Persowie pod podbiciu greckich miast w Azji Mniejszej obarczyli je wysokimi daninami i obowiązkiem dostarczania kontyngentów wojskowych. Obowiązki te były na tyle uciążliwe że powodowały bunty ludności greckiej. Stosunki grecko-perskie uległy dalszemu pogorszeniu w miarę podbojów Dariusza I. Wiele kolonii greckich m.in. Bizancjum znalazło się w rękach Persów. Kontrolowali oni teraz ważną drogę, która przez Hellespont i Bosfor łączyła Morze Egejskie z Morzem Czarnym. Przechodziła ona przez tereny eksportu ważnych surowców do Grecji. Obalenie tyranii w Milecie stało się przyczyną wybuchu antyperskiego powstania jońskiego (500-494 p.n.e.) pod wodzą Aristagorasa. Powstańcy, wspierani jedynie przez Ateny i Eretrię, po początkowych sukcesach, jak np. atak na Sardes, ponieśli klęskę pod Efezem. Bunt został stłumiony przez Persów. Teraz Persowie musieli podjąć decyzje która w przyszłości uchroni ich od tego typu powstań. Zrodziła się myśl kampanii przeciwko Grecji kontynentalnej. Wódz perski Mardoniusz w 492 r. podjął wyprawę do Europy - do Tracji i rozszerzył panowanie perskie na te tereny. Upadek powstania Jonów w świecie greckim nie wywołał wrażenia. To stanowiło bezpośrednie zagrożenie dla Grecji, lecz Grecja nie zdawała sobie sprawy z niebezpieczeństwa.

Proszę czekać...